Heb je mij gezien
“Zowel mentaal als fysiek ben ik compleet uitgeput. Het lijkt wel alsof ik een marionet ben die aan alle kanten omhoog gehouden moet worden. Kunnen ze mij niet opnemen in het ziekenhuis om kunstmatig in slaap gebracht en gevoed te worden totdat mijn lichaam hersteld is? Ik zit in een neerwaartse spiraal en het lukt me niet om de weg naar boven te vinden. Ik voel me zo onbegrepen en alleen en de angst blijft daardoor verder toenemen.”
Direct na de geboorte van haar dochter gaat het niet goed met Saskia. Ze is nauwelijks in staat om te zorgen voor en te genieten van haar eerste kindje. Iets wat ze met niemand kan en wil delen. Want welke moeder heeft dat nu? Saskia heeft een postpartum depressie, maar geen enkele zorgprofessional die het écht ziet. Pas na tien weken erkent een verpleegkundig specialist bij de GGZ dat zij ziek is en begint het proces naar herstel.
In dit boek lees je het kwetsbare verhaal van Saskia over het verloop van haar ziekte. Wat dat met haar en haar man doet. Ze vertelt hoe ze jaren later enkele betrokken partijen bezoekt en laat deskundigen aan het woord. Heb je mij gezien? is een compleet, waardevol boek voor mensen die zelf te maken krijgen met een postpartum depressie. Ook voor de professional is dit boek een ‘must-read’. Het is daarmee een oproep om de vrouwen daadwerkelijk te zien en klachten rond deze vorm van depressie serieus te nemen.
| Prijs: | 25,- |
|---|---|
| Verzendkosten: | 4,95 |
| ISBN: | 9789083355634 |
Recensies
Ik ben benieuwd naar wat jij van dit boek vindt. Vul je naam, functie (optioneel) en mailadres in en geef je review. Goed om te weten: door je review te plaatsen, geef je toestemming deze ook te delen op social media.
-
Wow, wat een aangrijpend verhaal, recht uit het hart geschreven. De verwarring, wanhoop en angst die je toen had worden heel voelbaar. En schrijnend hoe de hulpverleners het niet herkenden.
Wat ik ook mooi aan jouw boek vind, zijn de reacties van de professionals in deel II en dat hier professionals uit verschillende hoeken voor zijn benaderd.
Heel mooi dat je jouw ervaringen inzet voor deze kwetsbare groep vrouwen (en partners) en voor de professionals. -
De schrijfster weet op een indringende en meeslepende manier de lezer mee te nemen in haar verhaal. Zij schetst een duidelijk beeld van haar klachten. Zowel tijdens de zwangerschap (de impact van een bloedneus en psychosociale aspecten als een verhuizing, eenzaamheid en het verlies van werk) als na de bevalling. Als lezer word je meegezogen in de belevingswereld van somberheid, angst, paniek, onmacht, zich onbegrepen voelen, eenzaamheid, futloosheid,
vermoeidheid en slaapproblemen. Het hele palet van depressieve klachten komt invoelend voorbij.
Schrijnend dat de klachten nauwelijks gesignaleerd worden en dus ook niet adequaat in hulpverlening worden gebracht. Dat vergroot de machteloosheid en het isolement. Om deze reden alleen al is dit boek echt een must-read voor professionals in de geboortezorg en in de ketenzorg.
Lees de enorme impact op moeder, vader, kind(eren) en het sociale netwerk en vertaal dat naar je professioneel handelen.
Hoe de partner van Saskia de thuissituatie beleeft, komt in het verhaal goed tot uitdrukking. Ook bij hem gaat de postpartum depressie niet in zijn ‘kouwe kleren’ zitten.
Het boek leest gemakkelijk, het verhaal sleept je mee in haar ervaringswereld en dat is de kracht van ‘Heb je mij gezien?’. Naast de schurende ervaringen van de moeder, worden de gevoelens en gedachten van de partner, de vader van de kinderen, ook duidelijk verwoord. Daar is moed voor nodig!
Wat dit boek nog meer tot een soort handboek maakt, is een aantal bijdragen van deskundigen die vanuit hun professie op het verhaal van een moeder met een postpartum depressie reageren. Praktische handvatten qua gepresenteerde casuïstiek, met oprechte reflecties, m.b.t. methodisch handelen en met bruikbare literatuurverwijzingen.
Het boek heeft mij geraakt door de openhartigheid van de auteur en haar gezin en ook door de veerkracht die uit dit boek spreekt. Vanuit mijn hart gezegd: “Van harte aanbevolen!” -
Ik kwam dit boek tegen in één of andere nieuwsbrief en ik dacht meteen: “Dat boek wil ik lezen, zo een ervaringsverhaal is altijd de moeite”. En ik had gelijk, het ís de moeite.
Je krijgt tijdens het lezen goed zicht op wat zich afspeelt bij Saskia. Ze is heel eerlijk en rauw. Je leest ook wat haar partner vindt die een paar korte stukjes in het boek voor zijn rekening neemt: ook een interessante inkijk.
Saskia vertelt dat ze al voor haar zwangerschap te kampen had met een fobie, waarvoor ze in behandeling ging. Tijdens haar zwangerschap wordt ze angstig. Een snelle bevalling op een moment dat ze denkt dat het maar oefenweeën zijn, overvalt haar. De kraamtijd valt haar heel zwaar: ze kan niet uit bed, ze slaapt 5 nachten niet, ze heeft geen eetlust. Ze wil ook niet graag alleen zijn met haar baby.
Gelukkig heeft Saskia een mooi netwerk van ouders, schoonouders en vrienden die haar liefdevol omringen. Ze spreekt haar zorgen vaak wel uit, tegen haar moeder, tegen de kraamzorg, tegen de verloskundige en haar huisarts. Toch is er niemand die ziet dat ze écht afglijdt in een postpartum depressie… Pas na 6 weken komt ze terecht bij iemand van de Geestelijke Gezondheidszorg en krijgt ze tot haar opluchting de diagnose. Dan is er nog een lange weg naar herstel.
Dat Saskia zo’n inkijk geeft, vind ik ongelooflijk. Ik kan als hulpverlener alleen maar dankbaar zijn om dit te mogen lezen en daardoor beter te kunnen begrijpen. Wat mij vooral trof in dit verhaal, naast wat Saskia allemaal voelt, is dat er niemand van de professionele hulpverleners inziet wat er met haar gebeurt… Ze beviel van haar eerste dochter in 2010 en ondertussen is er wel al één en ander verandert in het perinatale zorglandschap. De aandacht voor perinatale mentale gezondheid is er nu meer, en ook de aandacht voor wat dit voor het kind betekent volgens de principes van de Infant Mental Health. Dat miste ik ook wel echt in haar verhaal.
Saskia durft toch nog een tweede zwangerschap aan, en komt weer in een postpartum depressie terecht. Alleen herkent zij zelf het nu wel, en ook haar (professionele) omgeving. Daardoor kan er sneller gepaste hulp geboden worden.
In het tweede deel van het boek laat ze 12 professionals aan het woord, die hun visie geven op wat gebeurde en op het verschijnsel postpartum depressie. Ik vond dit persoonlijk het minder interessante deel van het boek.
Het verhaal van Saskia zal me nog lang bijblijven, en daarbij ook het belang van een goed netwerk én het belang van het snel herkennen van een postpartum depressie door de omringende professionals en een snel handelen daarnaar. -
"Heb je mij gezien? Mijn weg naar hulp en herstel bij een postpartum depressie"
Saskia Assenbroek neemt ons in haar boek mee op een diepgaande en persoonlijke reis door haar ervaringen met postpartum depressie. Met het delen van haar eigen verhaal biedt ze een krachtig inzicht in de emotionele en fysieke uitdagingen waarmee veel moeders te maken krijgen na het zwanger raken, in de zwangerschap en na de geboorte van een kind. Haar verhaal laat zien dat psychiatrie geen foto, maar een film is.
De schrijfstijl van Saskia Assenbroek is meeslepend en empathisch, waardoor de lezer (ik) zich gemakkelijk kan inleven in haar ervaringen. Ze vermijdt het gebruik van jargon en maakt complexe concepten toegankelijk voor een breed publiek. Bovendien worden de wetenschappelijke inzichten door experts op een duidelijke en begrijpelijke manier gepresenteerd, waardoor de lezer (ik) een dieper begrip krijgt van de onderliggende mechanismen van postpartum depressie.
"Heb je mij gezien?" is een waardevolle toevoeging aan het literaire landschap van postpartum depressie. Het biedt niet alleen een intiem kijkje in de ervaringen van Saskia Assenbroek, maar biedt ook een waardevolle bron van informatie en steun voor moeders die met dezelfde uitdagingen te maken hebben. Dit boek verdient een plek op de boekenplank van iedereen die geïnteresseerd is in het begrijpen van postpartum depressie, of het nu gaat om moeders, zorgverleners of wetenschappers.
Dit boek is met afstand het beste boek dat ik in november '23 heb gelezen. Dat komt deels omdat het persoonlijk voor mij veel heeft betekend, maar ook omdat het een heel goed opgesteld en compleet boek is. In "Heb je mij gezien?" volg je in het eerste deel het persoonlijke verhaal van de schrijfster. Zij krijgt een postpartum depressie en weet op een buitengewone wijze haar persoonlijke en kwetsbare verhaal op te schrijven. Ze weet zo goed te omschrijven wat ze voelde en wat er met haar gebeurde, en ze sleurde me daardoor haar verhaal in. Door alle emoties kon ik het zelf niet in één keer uitlezen, maar ik kan me wel voorstellen dat je het juist in één ruk uitleest omdat het zo meeslepend geschreven is. Het eerste deel alleen al is wat mij betreft een reden dat dit boek door veel mensen moet worden gelezen, zodat de impact van een postpartum depressie beter wordt begrepen, en het begrip en de kennis worden vergroot.
In het tweede deel van het boek komen 12 experts aan het woord die ieder op een aspect van het verhaal inhaken. In toegankelijke taal weten ze helder te verwoorden wat belangrijk is binnen hun deelgebied. Wat ik heel sterk vond is dat ze terugverwijzen naar situaties uit het verhaal van Saskia, waardoor de link tussen theorie en praktijk werd gelegd. Ook verwijzen de experts naar elkaar, wat heel mooi is omdat het juist in de communicatie tussen alle hulpverleners mis kan gaan. De gekozen onderwerpen hebben een logische opbouw en er is breed naar de postpartum depressie gekeken. Maar het gaat niet alleen over de postpartum depressie. Er wordt ook algemener gekeken naar de impact van het krijgen van een kind. Daardoor is dit boek eigenlijk voor iedere aanstaande ouder aan te raden, want met 1 op de 10 moeders die een postpartum depressie krijgt, is het alleen maar fijn om te weten wat er op je af kan komen en waar je op moet letten.